با ادامه دادن به سمت محور هلی شات دوربین دار اسباب بازی، می توانید یک عکس تا سطح زانو انجام دهید. این زاویه دوربین در سطح زانو یک کاراکتر گرفته می‌شود و اغلب برای شامل کردن کل بدن شخصیت دیگری استفاده می‌شود، زیرا دورتر است.
معمولاً برای عکس کابوی از زاویه دوربین سطح باسن استفاده می شود. این به شما امکان می دهد شخصیت را از اعوجاج بیوه وسط ران نشان دهید.
در عکاسی، زمانی که عکاسان خیابانی عکس‌های فوری صریح را می‌گیرند و مانع از توجه افراد به آن‌ها می‌شوند، یک عکس در سطح باسن نیز رایج است.
برای این زاویه دوربین، باید در سطح زمین عکاسی کنید، اما بر خلاف عکس با زاویه پایین، دوربین به سمت بالا نگاه نمی کند.
در این حالت، دوربین روی زمین کم است، زیرا می‌خواهید چیزی را که در آن پایین اتفاق می‌افتد نشان دهید.
عکس برداری در سطح شانه یکی از رایج ترین زوایای عکاسی دوربین است همانطور که از نام آن مشخص است، با قرار دادن دوربین در همان ارتفاع شانه های سوژه انجام می شود.
در بالای لیست، عکس هم سطح چشم بیشترین استفاده را در بین تمام زوایای دوربین دارد.
این به این دلیل است که تأثیر یا تأثیر خاصی بر بیننده ندارد یک دیدگاه آشنا ارائه می دهد.
بیشتر داستان در این سطح روایت می شود زیرا خنثی است. به این ترتیب، زمانی که می خواهید یک افکت ایجاد کنید و زاویه دوربین را تغییر دهید، بلافاصله برای بیننده قابل توجه است.
یک عکس با زاویه بالا زمانی است که دوربین از پایین به سوژه نگاه می کند مهم نیست که در محور چقدر بالا یا پایین باشد. به طور خلاصه، این برعکس یک عکس با زاویه پایین است.
برای تاکید بر آسیب پذیری یا ناتوانی شخصیت از یک عکس با زاویه بالا استفاده می شود.
نمای چشم پرنده یک نسخه افراطی‌تر از عکس‌برداری با زاویه بالا است که به‌عنوان شات بالای سر یا جرثقیل نیز شناخته می‌شود.
